Dag 14 Koh Phi Phi

Wat een dag uitroepteken

Kim en ik werden wakker van Jasmijn en Joris die elkaar harde kusjes gaven! Die twee muiters kunnen zo lief met elkaar zijn, om van te smelten!

We zijn gaan ontbijten bij het restaurant, en wat voor ontbijt: rijst, ei in verschillende vormen, muesli, vers fruit, Thaise ontbijt gerechten en nog zo veel meer, zoveel keuze! 

We hebben onze zwem- en snorkelspullen gepakt, want vandaag gingen we op tour. De kapitein van onze boot is super aardig en kan goed Engels. We kunnen lekker met z’n viertjes de tour doen. Het is mooi weer en het water is helder als glas.

We maken eerst de overtocht naar Koh Phi Phi Leh, dat tegenover ons eiland ligt. 

Eerste stop: Maya Bay, waar de film The Beach met Leonardo do Caprio is opgenomen. Het strand zelf is al 9 maand afgesloten en zal nog heel lang gesloten blijven om de natuur z’n gang weer te laten gaan. We konden wel snorkelen in de baai.

Dat is waar ik helemaal uit mijn plaat ging! Ik waande mijzelf in een groot aquarium vol met de mooiste vissen die ik ooit heb gezien. Ik heb al heel wat mooie snorkeltrips gemaakt, maar het is hier echt prachtig! Kim, Jasmijn en Joris zijn ook het water in geweest en we werden omsingeld door ontelbaar veel gekleurde vissen. 

Ik voel al aankomen dat ik in deze blog veel zinnen ga afsluiten met een uitroepteken, sorry alvast!

Tweede stop: weer een schitterende baai waar we konden snorkelen. Wederom magnifiek! Zo veel verschillende soorten vissen, waaronder de bekende maanvissen.

Derde stop: hier gaat iedereen de baai in, maar wij blijven aan de rand en de kapitein maakt de boot vast. Hij heeft ons iets beloofd, hij weet iets wat hij alleen aan zijn klanten vertelt: hij weet waar je Nemo kunt vinden! Hij ging in het water met snorkel op, Kim erachter aan. Hij zwemt richting de gigantische rotsformatie en 180 graden de andere kant op, vergeleken bij de andere snorkelaars. Kim komt terug flipperen en zet haar masker af. Ze heeft een brede glimlach op haar mikkie en roept dat ze Nemo heeft gevonden. De kapitein had al gezegd dat dit de enige clownfish familie is die hij persoonlijk kent en hij is zijn belofte nagekomen, want de clownfish zijn hier echt! Ik ben toen het water ingegaan en ik heb ze ook gevonden, best diep en tussen het koraal, de kapitein duikt en komt helemaal bij de visjes en kan ze zelfs aanraken. Hallo kapitein, Ik ben Stefan en dat kan ik ook! Diepe teug lucht en duiken, het is verder dan ik dacht, maar ik kan mij natuurlijk niet laten kennen en weet ook de familie Nemo de hand te schudden! Wat leip! Daarna kwam ik in een tornado van minivisjes, die massaal van de ene naar de andere kant schoten. Ik ben door gesnorkeld naar een kleinere baai waar niemand anders was. Wederom spierwit zand, en nu ben ik alleen, das het nou ook weer niet. Ik was net aan het terug snorkelen toen de kapitein de boot om de bocht stuurde. Ze zochten mij en hij was zo aardig om zijn boot ik het baaitje aan te leggen. Daardoor konden Kim, Jasmijn en Joris ook genieten van dat plekje. Als er één boot over de lijn is volgen er meer, daar kwam ook een tweede aan en ook een derde. We besloten daarom om verder te varen naar Monkey Bay.

Vierde stop: je raadt het al! Een baai vol met apen. Een inham met hoge rotspartijen waaraan een heleboel aapjes zich vastklampen. Er is een nauwe doorgang tussen de rotspartijen. Kim besluit het water in te gaan met wat brood. De apen bedenken zich geen seconde en voordat Kim er erg in had werd ze beklommen door de aapjes die van de rotsen af zijn gesprongen en al zwemmend naar haar toe zijn gekomen. Wat brood voor de vissen, voor ons! I’ve got it on tape! De kleine piraapjes kwamen zelfs bij ons aan boord en zochten alles af naar eetbare zaken. Toen Kim terug was aan boord besloot ik door de ingang te gaan, samen met Joris. Daarbinnen was het WAUW!!!! Ik kan proberen te omschrijven wat ik zag, maar geloof me, dat is onmogelijk! Een mini strandje, omgeven door hoge bomen, veel groen, lianen, steile rotspartijen en zoveel meer. Ik heb Kim en Jasmijn opgehaald en we hebben er met z’n vieren even genoten van dit onbeschrijfelijke plekje. Jasmijn en Joris hebben daarna nog wat aapjes gevoerd en we hebben toen de terugtocht ingezet. Ik ben niet snel onder de indruk, maar ik zat op de boot echt even in een soort van trance. 

We zijn naar onze bungalow gelopen, een tocht van wel 30 seconden en hebben daar onze spullen neergelegd. We zijn toen wezen lunchen bij het restaurant. Wat kunnen die gasten lekker eten maken! De smoothies daar zijn verrukkelijk.

De lucht werd donker en het werd mistig in de verte, toen het ons bereikte, bleek het regen te zijn, hele fijne minuscule druppeltjes. De lucht klaarde snel weer op en de zon kwam weer tevoorschijn, dus wij hebben gebruik gemaakt van het grootste zwembad die je maar kan wensen, de zee. Ik heb weer mijn masker opgezet en heb de visjes weer laten schrikken, trouwens ook wel wat mensen denk ik!

We hebben vervolgens een hapje gegeten in het restaurant en nadat we het eten op hadden en we terug liepen naar ons huuske, zag ik een hele grote schelp op het strand. Ik pakte de schelp op en er zat me toch een krab in! Die gast had me een klauw eruit bungelen! Een prachtige rode avondgloed maakte de wonderlijke dag af en de avond nam zijn intrede.

Onze twee bruine kinderen lekker hun nest in en ik heb mij laten verleiden voor een massage, met op de achtergrond de zeegeluiden. Badaboembadabeng! Nu gaan Kim en ik aan de befaamde Thaise Sangsom rum met een scheutje cola!

Proost uitroepteken