Dag 15: Krabi

Vannacht was het 3 uur geworden voordat Kim en ik naar bed gingen, dus het was vanmorgen behoorlijk laat dat wij uit bed gingen. De kinderen? Die hebben zich vermaakt met Roblox! Ze waren helemaal in hun nopjes, want aan Roblox komen ze haast niet meer aan toe deze vakantie. Het begon te rammelen! Onze buikjes! Tijd voor ontbijt, wij naar het restaurant..het ontbijt was tot 10 uur! Dus we hebben de scooters gepakt en de eerste de beste tent aangedaan voor een goed ontbijt. We werden vriendelijk onthaald, kregen te drinken en toen kregen we te horen dat de ‘chef’ nog moest komen. No worries, geen haast. We kregen al wel het fruit. Het duurde en duurde en daar kwamen ineens een bal vol mensen aan. Allemaal opgetrommeld voor een Nederlands gezin die komt ontbijten! De tafel werd volgestouwd en alles was tiptop in orde. Toen dacht de God van de donder dat het tijd was voor een goede onweersbui, de hemel brak open en er ontstond een rivier voor onze ogen! Wat een weer! We hebben er een tijd gezeten en werden voorzien van fruitshakes. Het werd iets minder en we zijn snel op de tweewielers en terug naar het resort. We hebben daar een beetje gechilled, de reis verder uitgestippeld en nog een beetje gechilled, wat een gechill! We hadden de planning om naar de Tiger Cave en de Tiger Temple te gaan, maar het weer liet dat zeer zeker niet toe. Het duurde even voordat de laatste druppels waren gevallen, maar direct daarna zijn we op de ijzeren rossen geklommen en richting de tempel gereden. Onderweg hebben we een stop gemaakt bij een stel eetkraampjes waar we hebben gegeten. Daarna zijn we doorgereden en hebben een pracht van een rit gehad. Zo mooi allemaal!

We kwamen aan bij de tempel, eerst de Tiger Cave in en daar alles bewonderd. Daarna zijn we richting het begin van het pad naar de tempel gelopen. Eerst even alle aapjes bekeken die daar rondsjokten. Het zijn 1260 treden naar de tempel, sommige treden zullen normaal gesproken in twee worden verdeeld, dat wil wat zeggen over de absurde hoge treden! 

Vol goede moed begonnen we aan de klim! Die twee kinderen van ons zijn robots! Dat kan niet anders! Wat een doorzettingsvermogen die twee! Kim en ik moesten echt wel om de zoveel treden bijkomen, terwijl onze andere helft een behoorlijke vaart te pakken hadden! Het aantal treden stond elke keer aangegeven op de paaltjes. Man, man, man, wat een klim! Onderweg kwamen we mensen tegen die aan de terugtocht bezig waren, zij gaven aan dat het echt de moeite waard was, dus wij knalden lekker door.

Toen we eindelijk aan de top kwamen snapten wij waarom mensen deze klim maken. Wat een pracht plek! Zelden zoiets indrukwekkends gezien! Wat een uitzicht! We hebben misschien 200 liter vocht verloren, onze beenspieren tot het uiterste gepushed, maar het was het inderdaad waard! Bovenop de berg hebben we gebeld met Rutger, hij is vandaag jarig! Supertof om op zon’n mooi plekje iemand te kunnen feliciteren! We zijn best lang boven geweest en hebben toen de terugtocht ingezet. Ik ken trillende benen, maar dit sloeg alles. Elke tree, elke stap, alles trilde! Eenmaal beneden ploften we neer op een bankje. Jasmijn en ik liepen samen en even later kwamen Joris en Kim ook aan bij de laatste trede. We hebben nog wat rondgelopen tussen de tempels, stupa’s en de vele, vele apen. Toen was het tijd om terug te gaan.

De rit terug was weer geweldig, de mensen, de geuren, het verkeer, het hele plaatje was grandioos. We zijn doorgereden naar het strand en hebben daar heerlijk gegeten. Er was niet één vuurshow op het strand, nee, twee! De kinderen waren helemaal blij, wij stiekem ook, want het is en blijft mooi werk! We zijn tenslotte teruggereden naar ons huisje en hebben de kinderen in bed geslingerd. Wij maken het ook niet laat, morgenvroeg worden we opgehaald, we gaan met de boot naar Koh PhiPhi!

We hebben prachtige beelden geschoten, maar om daar iets moois van te maken gaat vanavond niet meer wat worden, maar dat gaat morgen helemaal goed komen!

Tot morgen!