Dag 6: Koh Chang

Vanmorgen schrok Kim wakker, hoe laat is het? De wekker zou ons wekken, zoals die dat zou moeten doen, maar Kim was hem voor! We waren ruim voor de wekker wakker, maar dat was niet erg, buiten lopen de olifanten rond en dat is me een potje leip! We kregen van een olifanten Mahout, een gast die een olifant begeleid en eigenlijk bijna altijd samen is met zijn olifant, een zak met bamboe. We mochten een olifant voeren, voor ons huisje! Zo hadden we ineens een mega beest voor onze neus die maar al te graag wilde eten. Wat een prachtige beesten zijn het toch! Deze olifant is sinds 1999 uit de bosbouw gehaald en is al 46 jaar. Haar naam is Bon Chang, oftewel mooie olifant. 

Na deze prettige ontmoeting hebben we ontbeten in het restaurant. Na het ontbijt zijn we nog even gaan kijken op de plek van de brand. Al de vegetatie laag op de grond was weggebrand, maar vanaf ongeveer kniehoogte was het nog zo groen als het gras bij de buren. Dat hebben ze dus echt gecontroleerd gedaan, ervaren fikkie stekers! We hebben daarna onze spullen gepakt en klaargezet om opgehaald te worden. De taxi werd door de receptie geregeld en deze arriveerde kort daarna. We werden naar het vliegveld gebracht en alles ging voorspoedig. We hadden iets vertraging, maar in Bangkok hadden we toch genoeg speling. Op Bangkok airport liep het ook als een trein, dus we konden lekker vlot opstijgen. Omhoog en weer omlaag en we waren op Trat airport. Daar stond een songthaew taxi klaar om mensen naar de pier te brengen. Relaxed! Gaan met die banaan. De ferry was er 5 minuten nadat mee aankwamen. De overtocht duurde een half uurtje. Daar aangekomen kwamen we erachter dat iedereen de andere kant opging…dat betekende dat we een privé songthaew moesten nemen. Die gast vroeg belachelijk veel geld dat we volmondig moesten lachen!! Speurneus Kim vond het nummer van het door ons geboekte resort, tuurlijk komen ze ons ophalen, en dat voor een schappelijk prijsje! Even later bleken ze al met ons gecommuniceerd hadden hierover, maar deze berichten waren blijkbaar niet binnengekomen en kwamen ze pas toen we over waren. 

Twee jonge gasten kwamen ons ophalen. Het restaurant en de bar zijn al dicht?! We konden wel even langs een 7eleven… Apart, want zo laat was het nog helemaal niet. Bij de 7eleven hebben we wat eten en drinken gekocht en daarna zijn we doorgereden naar het resort. Het barretje is open, ze draaien muziek, maar serveerden blijkbaar geen drankjes meer. Ook was de keuken inderdaad dicht.

Overal zijn lichtjes, het is inmiddels pikkedonker, het oogt heel gezellig, direct aan de zee, overal hangmatjes en zitjes, een met kleine lichtjes verlichte steiger en een mooi zwembad. We zijn benieuwd hoe het er morgen uitziet, maar voor nu ziet het er behoorlijk idyllisch uit! Voor ons huisje hebben we even hap snap gegeten en we even gaan chillen op de pier. Jasmijn en Joris zijn naar bed en wij zitten op onze veranda. Het is hier nog erg warm, dus we laten de koude drankjes ons lekker smaken!