Tisseldeï-Marrakesh

Vandaag een goed verhaal, lekker kort!

Vanmorgen was ik vroeg wakker en ik moest lang wachten tot de zon eindelijk over de berg kwam spieken. We hebben ontbeten en de boel ingepakt, vandaag gaan we naar Marrakesh.

We stapten in de auto en kwamen er al snel achter dat de terugtocht langer ging duren dan de heenweg. Er waren overal wegwerkzaamheden! Die waren er niet op de heenweg of lagen stil in verband met het Suikerfeest. We zijn een aantal keer gestopt om wat mooie geodes te kopen. We kwamen bij een heel klein stalletje met allemaal fossielen, zelfs van een soort schildpad. Hij had een hele unieke fosiel van een Trilobiet waar een heel kleintje naast lag. Joris wilde er heel graag één en na wat onderhandelen kocht hij de fossiel en was hij helemaal blij. We vervolgden onze weg en een tijd later stopten we voor een lunch. Pizza en patat, want dat was wat ze op dat moment hadden. Is ook wel even lekker! We zijn daarna doorgereden naar Marrakesh.

We hadden een accommodatie gevonden op ongeveer een half uur van het vliegveld/binnenstad. Toen we hier aankwamen, door het mega drukke verkeer, best ver van alles af, hadden we geen wauw gevoel en zijn we iets verderop bij een tankstation/restaurant op zoek gegaan naar een andere plek. Ik vond iets vlakbij het centrum.

We reden naar het centrum, door het mega drukke verkeer, geordende chaos (als dat bestaat), alles slingert door elkaar heen. We rijden een paar keer verkeerd, maar we komen uit op een plek waar we in moeten, maar dat is verboden. Ook hier is het een gekrioel van mensen en iedereen vraagt of we een parkeerplek zoeken. We moeten te voet verder en dat kan niet zonder parkeerplek. Een jonge gast zegt dat hij Marrakesh op zijn duimpje kent, dat het topdrukte is en dat het heel moeilijk gaat worden om een slaapplek te vinden, maar dat hij ons wel kan helpen met alles. Kim stemde toe en we parkeren de auto op een plek vlakbij, waar hij heel even mag staan. We lopen achter de jongeman aan die inmiddels ook een compagnon erbij heeft. Hij vertelt dan dat de plek die wij hebben gevonden hoogstwaarschijnlijk vol zit, maar dat hij wel een andere weet. Tevens geeft hij aan dat ons uitgekozen verblijf een andere naam heeft gekregen. Ik kreeg direct mijn bedenkingen en ik wantrouwde het zaakje. Niet veel later komen we aan in een gangetje die leidt naar de plek, waarvan hij zegt dat het moet zijn. Google Maps geeft wat anders aan en ik geef dat aan. Hij zegt dat ik hem moet vertrouwen en even later staan we op het juiste adres en inderdaad Google Maps was in de war en geeft nu ook deze locatie aan. Het heeft de goede naam en de eigenaar die naar buiten komt zegt dat het nog wel de oude naam heeft die wij hadden gezien. Onze ‘helper’ had zich vergist, maar in één ding had hij wel gelijk: het zit propvol en Booking.com was niet bijgewerkt. Dat schijnt vaker te zijn met deze site. Onze hulpdienst neemt ons direct mee naar het andere verblijf, vlakbij. We bespreken een kamer voor twee nachten, het ziet er allemaal top uit en de werknemer verteld ons dat het 100 dirham is per nacht. Dat is nog geen 10 euro! Geen idee hoe het kan, er is zelfs een zwembad, maar we zijn blij met deze plek. 

Nu was het een kwestie van inchecken, de auto ophalen en de auto ergens parkeren. Ik besluit met onze gids de auto op te halen en die een eindje verderop te parkeren. Onderweg naar de auto vraag ik hem op de man af waarom hij ons helpt en wat hij hoopt te verdienen. Verdien je aan het hotel, de parkeergelegenheid of allebei? Geen van beide volgens hem. Het is moeilijk hier een baan te krijgen en hij helpt toeristen en hij verdient zijn geld door wat toeristen hem toebedelen. Op de vraag hoeveel hij normaal krijgt geeft hij geen antwoord en ik vind dat uiterst vervelend. We pakken de auto en rijden naar de parkeergelegenheid. Daar stal ik onze huurauto en pak zoveel mogelijk spullen eruit. Het is 10 euro per nacht en dat valt dus reuze mee. Toch heb ik een knoop in mijn maag, want donderdagochtend moeten we heel vroeg weg en dan staat onze auto op een plek, waarvan ik niet met zekerheid kan zeggen of we er elk moment zo maar bij kunnen. Allemaal geen probleem zegt onze gids, zijn maat is er inmiddels bij om de bagage op zijn scooter te laden. Ik loop met een van de backpacks en wat los spul terug naar de onze Riad, vlak om de hoek. Daar zie ik Kim staan met tranen in de ogen en ook Jasmijn stapt naar buiten met vochtige ogen..

Kim is haar portemonnee kwijt en die ligt in alle waarschijnlijkheid bij het tankstation waar we bij het restaurantje wat hebben gedronken. Kim heeft al geprobeerd om de locatie te vinden op Google Maps, zodat de man van onze Riad kan bellen. Er staat geen nummer of wat dan ook online en we besluiten direct om de spullen weer mee te nemen en de auto te pakken. De man van de Riad is meelevend, maar onze gids probeert ons verder te laten zoeken op internet. Dit gaat niet gebeuren, we gaan. We halen de auto op en als Kim en de kinderen in de auto zitten laat onze gids eindelijk zijn ware ik zien, hij vraagt hoe het zit met zijn diensten. Ik geef nogmaals aan dat we in de penarie zitten en dat we niks bij ons hebben. (In werkelijkheid heb ik €150,- bij me in geval van nood). Een puur mens had begrip gehad voor onze situatie, maar hij had het toch liever een beloning. Hij doet niet moeilijk gelukkig. Ik heb toevallig de ring, die ik eerder van een Marokkaan had gekregen, in mijn zak. Ik haal deze tevoorschijn en geef deze aan hem. Ik zeg dat ik 20 euro heb betaald voor deze ring, maar dat hij deze mag hebben. Dat wil hij niet, maar zo heeft hij wel het gevoel dat ik hem graag wat wil toestoppen. Hij slaat mijn nummer op voor het geval dat we terugkomen. Hij heeft ons goed geholpen, maar het is jammer dat hij toch vroeg naar een beloning in deze situatie.

We rijden weg en banen ons wederom een weg door de chaos en komen na een tijdje aan bij het tankstation. Ik loop naar binnen en de eigenaar overhandigd mij de portemonnee. Alles zit er nog in, behalve de oorbellen die we vanmiddag hebben gekocht. Of ze misschien ergens anders liggen of dat ze eruit zijn gehaald weten we niet, Kim zegt dat ze echt in haar portemonnee zaten. Nou ja, als dat het ergste is dan hebben we nog steeds heel veel geluk!

Kim gaat op zoek naar een ander onderkomen en ze komt uit bij een  accommodatie die ze eerder ook al was tegengekomen. Ze had al uitvoerig contact gehad met deze man, die ook een nacht zijn privé villa in Marrakesh had aangeboden. We toetsen het adres in en vervolgen onze weg, weer door de drukte, die door de spits alleen maar meer is geworden. We stoppen bij een gigantische supermarkt/Makro-achtige winkel en kopen daar allerlei lekkere dingen voor de middag en avond. Voor drankjes moeten we naar Carrefour, vlakbij. Dit is de kleine variant van de Carrefour, dus moeten we naar de grote, ook vlakbij. De man van onze accommodatie hebben we al een paar keer geappt/gebeld om te vertellen dat we later zijn, allemaal geen probleem. We kopen onze drankjes en rijden naar de plek waarvan Google zegt waar we moeten zijn. Niks! Een automonteur zegt dat we verderop moeten zijn bij een café, we rijden iets verder, maar Kim besluit de man van ons verblijf te vragen naar een locatie. Het blijkt heel ergens anders te zijn! Zo’n 25 minuten rijden! Het is 38 graden en onze auto op na om in een koud zwembad te springen is nog steeds niet uitgekomen. Toch houden we goede moed en rijden naar de juiste bestemming. De man des huizes is er nog niet, maar zijn kleine dochter laat ons alles zien. Het is hier heel ruim, een groot zwembad en meerdere plekken om te slapen. Een soort camping idee, maar dan net iets anders. De eigenaar komt aan samen met zijn vrouw en hij is heel aardig. Kim geeft aan dat ze al eerder contact met hem heeft gehad en hij biedt wederom zijn eigen villa aan voor de tweede nacht! We installeren ons en ik ga samen met de kinderen zwemmen. Na het zwemmen eten we onze eigen lekkere dingen die we eerder hadden gekocht. Ze hebben ons aangeboden dat we ze eten voor ons wilden maken, maar dat hoefde dus niet. We eten lekker vers stokbrood met allerlei lekker erbij. Alles mag hier, behalve alcohol buiten drinken. We hebben gin tonic, en laat dat nou eruit zien als water! Kim had een waterflesje gevuld met ons drankje en zo konden we heerlijk buiten toch alcohol drinken! We zitten de hele avond met elkaar te kletsen. We bespreken de dag en geven Jasmijn en Joris de zoveelste complimenten! Die twee zijn onbetaalbaar! We waren echt één op deze dag vol met rottigheid, ondanks alles bleven we moed houden en bleven we positief. Echt superknap! Wat een mooie waardevolle gesprekken hebben we gehad met z’n viertjes!🙏🏼

De kinderen zijn op bed gaan liggen en Kim en ik hebben nog heerlijk buiten gezeten.

Een dag zoals vandaag, waar je gemakkelijk helemaal van ondersteboven kunt raken, chagrijnig, radeloos van kunt worden, verdrietig van kan raken of een mengelmoes hiervan, heeft er bij ons juist toegeleid dat we elkaar oppepten, positief bleven en er heel fijn over konden praten. Jasmijn heeft ‘s avonds een lang verhaal over getypt en haar titel is: avontuur!!! En zo zagen wij dat ook!