Zagora-Tagounite

Het was een warm en woelig nachtje. De zon schijnt al volop en Kim regelt onder het mom ‘Kim regelt dat wel even’ dat we bij het resort naast ons kunnen ontbijten. Na het ontbijt gaan we lekker zwemmen, het is rustig en het resort is al bijna leeggelopen. We komen aan de praat met een Duitse man met een kind, het kind is van zijn kameraad die meedoet aan de Gibraltar race voor motorrijders. Normaal rijdt hij zelf, maar deze keer is hij de oppas. Vanmiddag is de etappe finish letterlijk bij de ingang van dit resort en alle rijders verblijven hier. Als we vertrekken richting de woestijn zien we alle vlaggen etcetera bij de ingang al klaarstaan.

We rijden weer een prachtige weg en onderweg komen we heel veel vrachtwagens, busjes, vrachtwagens met caravans, busjes met aanhangers met daarop rally buggy’s en reservebanden tegen en op een gegeven moment rijden we zelfs in karavaan, tussen het Nederlandse team. Het is een hele stoet die dezelfde kant als ons opgaat. 

We rijden Tagonite binnen en het kleine plaatsje staat vol met rally gerei uit allerlei landen. We rijden langs het tankstation waar we hebben afgesproken met degene die ons naar de woestijn gaat brengen. Ook daar staat het vol met vrachtwagens die allemaal moeten tanken en water inslaan. Team Hamer komt langs met al hun pracht en praal. Later komen we erachter dat een van de vrachtwagens wordt bestuurd door niemand minder dan André Kuipers, astronaut. Hij is coureur bij dit team. 

We zijn vroeg, dus we besluiten eerst te gaan lunchen. We kiezen een leuk klein restaurantje uit en daar nuttigen we een heerlijk maaltje. De eigenaar is normaal gesproken een chef in St. Sebastián in Spanje, maar hij is even terug om zijn vader te helpen in zijn restaurantje. Hij verteld ons dat vanavond de boel is afgehuurd door team Holland. Tijdens het eten zien we non stop raceteams langsrijden. Er zitten zelfs mobiele hotels tussen. Morgen start hier de Marocco Desert Challenge. Een grote race door de woestijn van Marokko.

Na het eten rijden we terug naar het tankstation waar er nog steeds af en aan rally teams aan het tanken zijn. In eerste instantie kwam er een typische woestijnse man naar ons toe en stelden ons aan elkaar voor. Even later kwam er een andere man aanrijden en die gaf aan dat we bij hem hoorde . Dit was even heel grappig. Bijna met de verkeerde mee 😂We worden opgepikt en we volgen de man in de jeep naar een camping waar we onze auto parkeren voor de nacht. We stappen in de Landrover Defender, die zeker zijn beste tijd al wel heeft gehad en zetten koers naar de woestijn. Eerst stoppen we nog even voor een voorraad water en de benodigdheden voor het avondeten en ontbijt. Jasmijn en Joris kopen nog even een typische Marrokkaanse sjaal voor in de woestijn.

We vertrekken en rijden op een rustig tempo over de grote weg. Dan zien we grote waarschuwingsborden, waarop staat dat je de woestijn hebt bereikt. De chauffeur stuurt naar rechts en we rijden een zandweg op. Nu gaan we off road en we rijden een geweldige route. Na een tijdje zien we de zandduinen al verschijnen. Wat een gaaf aangezicht! We komen aan bij ons kamp en het ziet er nog idyllischer uit dan we hadden gehoopt. We krijgen een echte woestijntent aangewezen en we krijgen thee met koekjes in de grote tent midden in het kamp, dit is meer een overdekte patio en doet typisch Marokkaans aan.

We komen erachter dat we echt privé zijn en dat we het hele kamp voor onszelf hebben. De chauffeur blijft hier ook en verder is er een andere jongeman die hier alles regelt. We genieten met volle teugen van deze plek. We maken een wandeling door de hoge zandduinen, het woestijnzand is prachtig om mee te spelen!

Het is hier muisstil, eigenlijk nog stiller dan dat! Dan zien we allemaal kamelen aankomen en daar zitten twee kamelen bij waarop wij gaan rijden. Joris zit voorop bij mij en je raadt het al, Jasmijn bij Kim. We maken een lange wandeling en nemen alles in ons op. Als we terugkomen schieten we nog enkele mooie plaatjes van ons en de kamelen en daarna worden de kamelen losgelaten en lopen ze terug naar waar ze vandaan komen. Zonder begeleiding, ze lopen daarom op hun dooie gemakje en stoppen ze regelmatig om een beetje te grazen.

We zien de zon ondergaan en daarna worden overal kaarsjes aangestoken, heel gezellig. Niet veel later wordt het eten geserveerd, Marokkaanse salade en Tajine Kefta Vegetables, en zo veel dat we het nooit en te nimmer op krijgen. Na het eten kijken we naar de vele sterren en genieten we van de stilte. Jasmijn en Joris zijn gaan slapen in de tent en Kim en ik hebben nog een tijd nagezeten. Toen kwam de jongeman die de boel runt en hij kwam bij ons liggen en vertelde dat hij in de tent zou gaan slapen, lekker in de openlucht, dit zagen wij als teken om op te staan en ook ons bedje op te zoeken.